Czekajac na zimę...myślę o wiośnie

       Z niecierpliwością czekam poranka, gdy wszystko będzie przykryte białą pierzynką świeżutkiego śniegu. Świat od razu staje się lepszy, czyściejszy, bardziej przejrzysty. Tymczasem za oknem wiatr, poranny chłód i jedyne, zauważalne dla mnie zjawisko, to dużo jaśniejsze światło niż w Polsce. Tu jest o wiele jaśniej i te światło jest dłużnej - szaro zaczyna się robić po 17.30, a z każdym dniem jest go jeszcze więcej. Każdy z nas jest w specyficzny sposób wyczulony na pobór słonecznych promieni, dla mnie stanowią one siłę napędową do działania, tworzenia, bycia szczęśliwym i uśmiechniętym do świata.

I mimo tej dziwnej pogody , zupełnie niezrozumiałej z kalendarzowego punktu widzenia - ja myślę już o Wielkanocy, oddalając się o kilka miesięcy do przodu. Skojarzenie jest nieomylne, planując i wykonując nasz prace, stajemy się, jak wielcy projektanci mody - bynajmniej co do pór roku.

Wymyśliłam więc dwa projekty. Dwa obrazy, jeden wyszyłam już kilkukrotnie, w rożnych kolorach i jeszcze różniejszych kombinacjach , ale nigdy w oryginalnej wersji przedstawionej w Burdzie z marca 1997r. Mam już skompletowane wszystkie niteczki, wiec już się biorę do pracy.

Drugi zaś - to schemat, który mnie zachwycił, w swej prostocie kompozycji i staranności wykonania przez  Władkę, a wypatrzyłam go na jej blogu http://vladikaw4m.blogspot.com/.